Op deze zaterdagochtend staat de uitwedstrijd tegen Jan van Arckel op het programma. Door een enorme boom die gerooid werd aan de Kleibergsestraat zitten toch enkele spelers even met samengeknepen billen in de auto. “We komen toch wel op tijd?”Jawel, door brutaal voor te dringen, even geduld te hebben of om te keren en via een alternatieve route te rijden, is deze ochtend het team sinds lange tijd weer helemaal compleet, want ook Jesse is weer terug van een blessure. Terwijl de jongens zich vermaken met het tafelvoetbalspel of buiten naar een wedstrijd kijken, worden de aanwezige ouders door Peter Rochat bijgepraat over het sleutel / voordeur / brandweerspektakel van vorig weekend. Arno vd Kolk (vader van Luca) missen we deze wedstrijd. Hij is met één van z’n dochters naar een muziekexamen. Succes! Het leven bestaat dus toch niet alleen uit voetbal. Wel stuurt hij vervanging, namelijk opa en oma vd Kolk. Ook Tonnie Bouman (trainer/leider en vader van Jesse) is niet van de partij. Hij is ziek. Beterschap! Wanneer Tim, Bruce, Luca, Jonathan, Kasper, Jesse, Jetze en Jurre (ik noem graag alle spelers in een verslag) richting de auto’s gaan voor vertrek, grapt de voorzitter nog: “Wel met 3 punten thuiskomen”. Via een omweg (door de eerder genoemde boom) gaan we op weg naar Amerzoden. Terwijl de jongens zich omkleden is er voor de ouders nog tijd voor koffie. Ook de opa van Bruce en de andere opa van Luca zijn inmiddels gearriveerd en maken de 12e man van GDC compleet. Onder leiding van Wietse en Peter (die Tonnie vervangt) komen de jongens het veld op en beginnen aan de warming-up. Dat is voor de 12e man het teken om de laatste restjes koffie achterover te slaan en onze plaats langs het veld in te nemen. Luca draagt deze wedstrijd de aanvoerdersband. Na de aftrap wordt al snel duidelijk dat GDC niet in beste doen is. Langs de lijn worden er allerlei analyses op losgelaten. Termen als “niet geconcentreerd”, “te laat naar bed”, “wil wel maar lukt niet”, “gaat al een aantal wedstrijden niet lekker”, “niet gedreven”, “zenuwachtig”, “voetbalt tegen zichzelf” zijn te horen. Het is dan ook Jan van Arckel die op voorsprong komt; 1-0. Dan gloort er toch een sprankje hoop. Heel even is GDC echt aan het voetballen. Luca krijgt de bal bij Bruce, die de bal panklaar neerlegt voor Tim. Tim scoort; 1-1. Er volgen nog wat schoten op het doel van Jan van Arckel, maar die zijn net te zacht of gaan net over. In de rust, onder het genot van koffie, droomt de 12e man: “Ach, in de 2e helft zijn ze meestal beter. Het komt misschien wel goed”. Dus vol goede moed weer richting het veld waar de zon inmiddels heerlijk schijnt. Helaas, de droom wil niet uitkomen. Ook nu wil het maar niet lukken bij GDC. Er wordt een overtreding op Jetze gemaakt dicht in de buurt van het doel van Jan van Arckel. Jesse neemt de vrije trap. Zal GDC alsnog voorsprong nemen? Helaas, het schot gaat net over. Zo kabbelt de wedstrijd verder. De analyses worden voortgezet. Zelfs het woord “therapie” komt langs. Verder wordt voorgesteld om het woord “douchen” (wel bekend bij insiders en wat ik deze ochtend gewoon niet heb durven roepen) te vervangen door “ballet”. Persoonlijk vind ik “douchen” toch leuker. Ach, langs de lijn is het makkelijk praten. De jongens op het veld hebben het gewoon moeilijk deze ochtend. En waar we al bang voor waren gebeurd: Jan van Arckel scoort; 2-1. In de laatste minuten zet GDC er toch de schouders nog onder, maar kan geen doelpunt meer maken. Eindstand 2-1.
Helaas, een off-day voor GDC. Jan van Arckel gefeliciteerd. Jullie waren vandaag de betere ploeg. Thuis krijg ik een berichtje van voetbal.nl: “wie was er ondanks het verlies de uitblinker van het team?”. Normaal beantwoord ik zo’n vraag nooit. Voor dit verslag wil ik één keer een uitzondering maken. In mijn ogen was de uitblinker van GDC in deze wedstrijd Kasper. Het aantal ballen dat hij als verdediger vandaag heeft onderschept was gewoon niet te tellen. Kop op GDC!! De aanhouder wint. Op naar de volgende wedstrijd bij, een voor ons zeer bekende tegenstander, Noad ’32.
Ach …… en als je dan de was weer aan de lijn ziet hangen, denk je trots: “mooi geel en blauw is niet lelijk”.
